Duanın Adabı

[AzS]

İbn Kayyım [rahımehullah]’şöyle der: Kişi eğer dua esnasında kalbini hazır bulundurur; onu tümüyle istediği şeyde yoğunlaştırır, duanın kabul olunacağı altı vakitten - ki bunlar:
1 - Gecenin son üçte biri,
2 - Ezan vakti,
3 - Ezanla kamet arası,
4 - Farz namazların hemen ardı,
5 - Cuma günü imamın minbere çıkmasından namaz bitinceye kadar ki vakit ve
6 - İkindinin son vaktidir - birine denk getirir...

Samimi bir kalple Rabbının önünde boynunu eğer, zelil olur, yalvarır yakarır...

Kıbleye döner...

Abdestli olur...

Ellerini ALLAH'a kaldırır...

Önce ALLAH'a hamd ü senalar edip sonra kulu ve elçisi Muhammed'e salât ve selâm getirir...

İsteğini arzetmeden önce tevbe ve istiğfarda bulunur...

Sonra ALLAH'tan ister, ısrar eder, ümit ve korku arasında dua eder...

ALLAH'ın (c.c.) isimlerini, sıfatlarını ve tevhidini duasına vesile eder...

Dua öncesinde bir sadaka-iyilik sunarsa...

İşte böylesi dua hemen hemen hiç redd olunmaz! Özellikle, Rasûlullah'ın (Sallallahu aleyhi ve sellem) büyük ihtimalle kabul olunacağını veya ALLAH'ın en büyük ismini (=ism-i âzam) içerdiğini haber verdiği dualar olursa.

İbn Kayyım ed-Dua ve’d-Deva [s.18